ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ

Μ’ αρέσουν τα ποιήματα που ζουν στο δρόμο, έξω από τα βιβλία: αυτά που τουρτουρίζουν στις γωνιές κι όλο καπνίζουν σαν φουγάρα που αναβοσβήνουν, μες τη νύχτα, σαν χριστουγεννιάτικα λαμπάκια –

Χαράλαμπος Δερμιτζάκης: Νίκος Χουλιαράς

13. Nίκος Χουλιαράς, Ακτή τ. 23, 1995, σελ. 351- 353

  Νίκος Χουλιάρας (γεν. 1940) είναι ένα πολύπλευρο ταλέντο αναγεννησιακού στυλ. Απόφοιτος της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών, θεωρεί­ται ένας από τους σημαντικότερους νεοέλληνες ζωγράφους. Ασχολήθηκε ακόμη με επιτυχία με τη μουσική, το διάστημα '65-'70. Από νωρίς επίσης άρχισε να δημοσιεύει σε διάφορα περιοδικά ποιήματα, πεζά και κείμενα για τη ζωγραφική. Η στροφή του όμως στην πεζογραφία γίνεται ολοκληρωτική με το «Λούσια» (1979), το πρώτο του μυθιστόρημα.

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ ΤΩΝ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ: Ο Σιούλας ο ταμπάκος στην οδό αγγέλων αυτοκρατόρων

Μια δοκιμή σε ηλεκτρονική μορφή


Χρήστος Δανιήλ


Όταν φτάνω σε μια ξένη πόλη, συνοδεύομαι πάντα από το σχετικό κείμενο. Το κείμενο αυτό μου έχει μιλήσει, έχω ήδη διαβάσει για το υποκείμενό του σε βιβλία και εφημερίδες.

Michel Butor, “La ville comme texte”, 1982




Η γραμματολογική μέθοδος εξέτασης της λογοτεχνίας, με τη διαίρεση και ταξινόμηση της εγχώριας λογοτεχνικής παραγωγής σε γενιές και περιόδους, είναι εστιασμένη πρωτίστως στον άξονα του χρόνου. Κάποιες φορές μάλιστα το αντικείμενο της φιλολογικής έρευνας μοιάζει να περιορίζεται στην ταξινόμηση των ληξιαρχικών πράξεων γέννησης διαφόρων λογοτεχνών και στην ένταξή τους στην οικεία λογοτεχνική γενιά. Η μέθοδος αυτή, παρά τη συμβολή της σε ό,τι την ευσύνοπτη διαγραμματική εξέταση της λογοτεχνίας (ή μάλλον, εξαιτίας αυτής), παρουσιάζει και ορισμένες αδυναμίες στο να καλύψει με επάρκεια σύνθετα λογοτεχνικά φαινόμενα που απαιτούν μια περισσότερο συστηματική μελέτη.